Äntlich weder emool

Ich be grad ts-Ângelberg zum Schifaare met-em Brendan. T’Elfi wo nömme Schi faart isch au no metchoo.
Es isch jetz halbi Achti – t'“Famelie“ schlooft no, aber ich be scho lang wach und ha weder emool öbers Läbe nootänkt: doo isch-mer in Senn choo, dasich scho lang nüüt me gschrebe haa i dem Blog.
Es esch jez aber scho bald Achti ond t’Elfi wot t’Nachrechte lose.
Dosse isch-es chalt: minus eis Graad. Es esch no bedeckt. T’Zacke vom grosse Spannort send no im Näbel wiemer uf dem Beld doo gseet.

Das esch de erscht Blogartekel woni i minere Mondart schriib, aber well dää Artekel för niemer esch machts öberhaupt nüüt wenns no Fääler het – ond es het zemlich fel.

Ich be vo miim Zemmer woni met de Elfo teil is Zemmer vom Brendan gflöchtet, wellmi de Ferseher stöört – ich wott nämli t’Nachrechte nor eimol lose.
De Brendan schlooft no i siim Bett und isch froo, weme-er-en ned schtöört.